Babası öldü.
> Yetim büyüdü.
> Üvey evlat oldu.
> Tutuklandı.
> Hapse atıldı.
> Sürüldü.
> İşsiz kaldı.
> (Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne:
Harcamalarım
> fazla değil, zira gelirim hep az.)
> Hastalandı...
> Böbreklerinden.
> Vuruldu...
> Göğsünden.
> Mesleğinden atıldı.
> İdama çarptırıldı.
> Kardeşleri öldü.
> Çocuğu olmadı.
> Boşandı.
> Karaciğeri iflas etti.
> Evet...
> Mustafa Kemal ****** bu.
> Evladı olmayan bir yetimin, duygularını anlatın... Anlatın ki, o yetimin,
> evlatlarımıza bıraktığı hediyenin kıymetini anlasın evlatlarımız.
> Cumhuriyet, çocuklara anlatıldığı gibi, folk lorik bir müsamere
coşkusundan
> ibaret değil çünkü... Anlatın ki, kökeninde barınan derin hüznü
kavrasınlar.
> İşte liste yukarıda.
> Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse, gelmiş... Bunu
> anlatın.
> Direnen...
> Teslim olmayan ruhu anlatın.
> Korkmasınlar engellerden.
> Korkmasınlar yalnız kalmaktan.
> Korkmasınlar işsizlikten.
> Korkmasınlar parasızlıktan.
> Korkmasınlar alçaklardan.
> Korkmasınlar doğrulardan.
>Yürek dediğin...
> Sadece organ değil arkadaş.
> Bunu anlayın!!!
> AB Uyum yasalari geregince devlet dairelerinden ****** resimlerinin
> kaldirilmasini protesto ediyoruz! Ulusal bilincimizi yavas yavas
yok
> etmelerine izin vermek istemiyorsaniz; iletebileceginiz kadar iletin iz!
> Izmir kurtulmus, çok
tatli bir yorgunluk, Ankara'ya hareket edecekler...
> Trene binerler ve kompartimana çekilirler. Ertesi gün, yaveri, ******'ün
> kompartimaninin kapisini çalar. ******, yorgun, bitkin bir halde
kravatini
> yikamaktadir. Yaveri: 'Pasam bu ne hal, hiç uyumadiniz herhalde; niye
> böylesiniz', der. 'Çocuk, kompartimanima yastikla battaniye koymayi
> unutmussunuz, kolumu yastik yaptim agridi, setremi yastik yaptim üsüdüm,
> uyumadim kalktim', der. Yaveri: 'Aman Pasam! Birimize haber vereydiniz;
> hemen size bir yastikla battaniye getirirdik', der. Ve bir ülke
kurtarmaktan
> dönen komutan tarihi bir cevap verir:'Geç fark ettim, hepiniz en az benim
> kadar yorgundunuz, hiç birinize kiyamadim. Önemli olan benim uyumam degil;
> milletimin rahat uyumasi'. ATAMIZ SAYESINDE NE KADAR RAHAT UYUYORUZ KI;
HALA
> UYANAMADIK ?
> Yetim büyüdü.
> Üvey evlat oldu.
> Tutuklandı.
> Hapse atıldı.
> Sürüldü.
> İşsiz kaldı.
> (Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne:
Harcamalarım
> fazla değil, zira gelirim hep az.)
> Hastalandı...
> Böbreklerinden.
> Vuruldu...
> Göğsünden.
> Mesleğinden atıldı.
> İdama çarptırıldı.
> Kardeşleri öldü.
> Çocuğu olmadı.
> Boşandı.
> Karaciğeri iflas etti.
> Evet...
> Mustafa Kemal ****** bu.
> Evladı olmayan bir yetimin, duygularını anlatın... Anlatın ki, o yetimin,
> evlatlarımıza bıraktığı hediyenin kıymetini anlasın evlatlarımız.
> Cumhuriyet, çocuklara anlatıldığı gibi, folk lorik bir müsamere
coşkusundan
> ibaret değil çünkü... Anlatın ki, kökeninde barınan derin hüznü
kavrasınlar.
> İşte liste yukarıda.
> Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse, gelmiş... Bunu
> anlatın.
> Direnen...
> Teslim olmayan ruhu anlatın.
> Korkmasınlar engellerden.
> Korkmasınlar yalnız kalmaktan.
> Korkmasınlar işsizlikten.
> Korkmasınlar parasızlıktan.
> Korkmasınlar alçaklardan.
> Korkmasınlar doğrulardan.
>Yürek dediğin...
> Sadece organ değil arkadaş.
> Bunu anlayın!!!
> AB Uyum yasalari geregince devlet dairelerinden ****** resimlerinin
> kaldirilmasini protesto ediyoruz! Ulusal bilincimizi yavas yavas
yok
> etmelerine izin vermek istemiyorsaniz; iletebileceginiz kadar iletin iz!
> Izmir kurtulmus, çok
tatli bir yorgunluk, Ankara'ya hareket edecekler...
> Trene binerler ve kompartimana çekilirler. Ertesi gün, yaveri, ******'ün
> kompartimaninin kapisini çalar. ******, yorgun, bitkin bir halde
kravatini
> yikamaktadir. Yaveri: 'Pasam bu ne hal, hiç uyumadiniz herhalde; niye
> böylesiniz', der. 'Çocuk, kompartimanima yastikla battaniye koymayi
> unutmussunuz, kolumu yastik yaptim agridi, setremi yastik yaptim üsüdüm,
> uyumadim kalktim', der. Yaveri: 'Aman Pasam! Birimize haber vereydiniz;
> hemen size bir yastikla battaniye getirirdik', der. Ve bir ülke
kurtarmaktan
> dönen komutan tarihi bir cevap verir:'Geç fark ettim, hepiniz en az benim
> kadar yorgundunuz, hiç birinize kiyamadim. Önemli olan benim uyumam degil;
> milletimin rahat uyumasi'. ATAMIZ SAYESINDE NE KADAR RAHAT UYUYORUZ KI;
HALA
> UYANAMADIK ?
sana 
