Son yolculgunda bu son yolcu
son kez
gidiyordu............
ve gözlerinin orta yerinde
vedalaşır bir İstanbul
donuk renksiz ve cümlesiz
yalnızlaşıyordu
aglıyordu
ilk aşkı mecaz İstanbulun
güzel kızı haliç
gözlerinin ortasında çogalan
şeffaf bir rutubet
oluyordu
hüznünde
istanbul
aglıyordu.........
Zaman gibi katledip
bütün anıları
gidiyordu
son yolculuğunda
bu son yolcu
ardında
boz bir agustosda varken
sebebini kimsecikler bilmez
Gidenlerin aslı gider
gölgesi kalır
geride kalanlar
bin beter
hüznünü
sırtlıyordu
gölgeler
aglıyordu
ve nazlı nazlı
bir gelin tazeliginde istanbul,
bir akşama sarılıyordu
biliyorduki
giden
son yolculugunda
son tebessümü
yüzündekiler
son duası avuclarında
ve son nakaratı kalsada
son yolculugunda
bu son yolcu
gidiyordu
ardından
boz bir agustos
aglıyordu